چای سبز سحرخیز بعد از آب دومین نوشیدنی پرمصرف در جهان است. اما خواص چای سبز چیست؟ چای سبز (Camellia sinensis) درختچه ای بومی آسیای جنوب شرقی است که بیش از 5000 سال است که از آن استفاده می شود.
چای سبز حاوی فلاونوئیدها، کاتچین ها، تانن ها، تئین، تئوفیلین، ویتامین های گروه B و مواد معدنی مختلف است.
یک فنجان تهیه شده با 2 گرم برگ، 2 کیلوکالری دارد و 15 تا 40 میلی گرم تئین (بسته به زمان انفوزیون) را تامین می کند. در زیر جدول ارزش غذایی چای سبز آورده شده است.
چای سبز همیشه به عنوان یک نوشیدنی سلامت شناخته شده است و در چند دهه اخیر علم نیز خواص آنتی اکسیدانی، ادرارآور و ضد التهابی آن را برجسته کرده است.
خواص چای سبز عمدتا مقوی، مدر، تصفیه کننده و آنتی اکسیدان است. پلی فنول های موجود در چای همچنین یک اثر ضد التهابی و ضد سرطانی مهمی را انجام می دهند که توسط مطالعات مختلف علمی نیز برجسته شده است.
به طور خاص، ماده ای که در چای سبز وجود دارد (اپی گالوکاتچین-گالات) یک عمل پیشگیرانه در برابر سرطان پوست، روده بزرگ، پانکراس، سینه، پروستات و کبد انجام می دهد.
همین پلی فنول ها به طور بالقوه در پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی و بیماری های عصبی مانند پارکینسون و آلزایمر نقش دارند.
همچنین ثابت شده است که چای با متعادل کردن مجدد سطح گلوکز خون، اثرات مفیدی بر دیابت نوع 2 دارد. تیانین (اسید آمینه موجود در چای) استرس روانی فیزیکی را کاهش می دهد، در حالی که تئین دارای اثر مقوی و تحریک کننده است و توانایی تمرکز را افزایش می دهد.
برخلاف کافئین موجود در قهوه، تئین همراه با تانن ها به تدریج در بدن آزاد می شود، بنابراین عملکرد معتدل تری نسبت به قهوه انجام می دهد.
استفاده از چای نیز به عنوان یک عامل تخلیه کننده در درمان های لاغری توصیه می شود. در واقع، چای یک اثر ادرارآور و تصفیه کننده خوبی دارد که به دفع کلیوی آب و تصفیه ارگانیسم کمک می کند.
