در مطالعات مستقل، مکمل های غذایی زیره سبز عمده از بروز سرطان روده بزرگ موش صحرایی ناشی از سرطان زا مخصوص کولون، 1،2-دی متیل هیدرازین (DMH) جلوگیری می کند.
در حیوانات دریافت کننده زیره، تومور روده بزرگ مشاهده نشد. دفع اسیدهای صفراوی مدفوع و استرول های خنثی به طور قابل توجهی افزایش یافت و نشان داده شد که زیره از کولون محافظت می کند و فعالیت آنزیم های β-گلوکورونیداز و موسیناز را کاهش می دهد.
β-گلوکورونیداز هیدرولیز کونژوگه های گلوکورونید را افزایش می دهد و سموم را آزاد می کند، در حالی که افزایش فعالیت موسیناز ممکن است هیدرولیز موسین های محافظ در روده بزرگ را افزایش دهد.
مطالعات هیستوپاتولوژیک همچنین نفوذ کمتر به زیر مخاط، پاپیلاهای کمتر و تغییرات کمتری در سیتوپلاسم سلول‌ها در کولون تحت درمان با زیره را نشان داد.
در موش‌های تحت درمان با زیره، سطح کلسترول، نسبت کلسترول/فسفولیپید و فعالیت 3-متیل گلوتاریل COA-ردوکتاز کاهش یافت.
این ضایعات هیستوپاتولوژیک ناشی از DMH را کاهش داد و رشد نابجای کانون های کریپت را سرکوب کرد، در حالی که سطوح اسیدهای صفراوی مدفوع، استرول های خنثی و فعالیت های آلکالین فسفاتاز بافتی را کاهش داد.
تومورزایی دهانه رحم و هپاتوم های ناشی از 3-متیل-4-دی متیامینوآزوبنزن در موش. این به توانایی زیره در تعدیل متابولیسم سرطان‌زا از طریق آنزیم‌های فاز I و فاز II متابولیزه‌کننده سرطان‌زا/کسنوبیوتیک نسبت داده شد.
فعالیت سیتوکروم (CYP) P-450 ردوکتاز و CYP b5 ردوکتاز افزایش یافت، در حالی که آنزیم‌های فاز II GST و DT-diaphorase افزایش یافتند.
-p-دیوکسین (TCDD) جهش زایی ناشی از فعالیت CYP 1A2 و CYP 1A1 و بیان آن در سلولهای کبدی موش صحرایی را به روشی وابسته به دوز مهار کرد.
CYP P-450 1A1 برای تبدیل بیگانه‌بیوتیک‌ها و ترکیبات درون‌زا به متابولیت‌های سمی و/یا سرطان‌زا در نظر گرفته می‌شود و سرکوب آن در پیشگیری از سرطان ناشی از مواد سرطان‌زای شیمیایی نقش دارد.
