غوره اروپایی 95 درصد غوره در بازار شیراز را در انحصار خود دارند و کشاورزان آنها را بر اساس ویژگی‌های خاصی به غوره سفره‌ای، انگور شرابی و انگور کشمشی تقسیم می‌کنند.
غوره سفره ای با رنگ روشن و اندازه درشت و طعم شیرین آن متمایز می شود.انواع غوره زیادی وجود دارد که مهمترین آنها عبارتند از: (توکی) که میوه های آن روی خوشه های بزرگ می روید و به رنگ قرمز است و (امپراطور) .
انواع دیگری از غوره رومیزی وجود دارد که از آن جمله می توان به (پرله) که به رنگ سبز متمایل به سفید و بدون هسته است و (شعله) که آن هم بدون هسته ولی قرمز رنگ است، اشاره کرد.
و (ربیعه) و او سیاه رنگ است. از مهم ترین کشورهای تولید کننده غوره سفره ای در جهان می توان به آفریقای جنوبی و کشورهای آسیایی مانند هند، فیلیپین، تایلند و تایوان اشاره کرد.
در حالی که وجه تمایز غوره کشمشی بی دانه پوست صاف آن پس از خشک شدن است و معروف ترین رقم آن (تامپسون) با رنگ سبز مایل به روشن مشخص می شود و انواع دیگری از این نوع وجود دارد.
غوره آمریکای شمالی دو نوع اصلی از غوره آمریکای شمالی وجود دارد که 1- روباه است. و 2- مسكادين. هر دو نوع را می توان به صورت تازه برای خوردن، درست کردن مربا یا شراب استفاده کرد، اما در مورد خشک کردن، برای تهیه کشمش استفاده نمی شود.
معروف ترین رقم غوره روباهی (کنکورد) است و با میوه های درشت و بنفش آن متمایز می شود و در مورد معروف ترین انواع غوره موسکادینی (Askoburnog) و میوه های آن برنزی رنگ و اندازه متوسط است.
به غیر از این دو نوع دیگری از غوره آمریکای شمالی وجود دارد که هیبریدهایی هستند که از تلاقی غوره های اروپایی و غوره آمریکای شمالی تولید می‌شوند و بیشتر آنها را تازه مصرف می‌کنند یا برای تهیه عصاره و سرکه استفاده می‌کنند.
