ساعت آونگی ساعتی است به دلیل مزیت آن موجب افزایش قیمت ساعت ایستاده جدید و شیک می شود و از یک آونگ، یک وزنه متحرک، به عنوان عنصر زمان سنجی خود استفاده می کند.
مزیت آونگ برای زمان سنجی این است که یک نوسان ساز هارمونیک است: در یک بازه زمانی دقیق بسته به طول آن به جلو و عقب می چرخد و در برابر نوسان با سرعت های دیگر مقاومت می کند.
از زمان اختراع آن در سال 1656 توسط کریستیان هویگنس، با الهام از گالیله گالیله، تا دهه 1930، ساعت آونگی دقیقترین زمانسنج جهان بود که به دلیل استفاده گسترده از آن بود.
در طول قرنهای 18 و 19، ساعتهای آونگی در خانهها، کارخانهها، ادارات و ایستگاههای راهآهن بهعنوان استانداردهای زمانی اولیه برای برنامهریزی زندگی روزمره، شیفتهای کاری و حملونقل عمومی عمل میکردند.
دقت بیشتر آنها باعث شد تا سرعت زندگی سریعتر که برای انقلاب صنعتی ضروری بود، فراهم شود. ساعت آونگی خانگی در دهه های 1930 و 1940 با ساعت های ارزان تر، سنکرون و الکتریکی جایگزین شد. ساعت های آونگی در حال حاضر بیشتر به دلیل ارزش تزئینی و عتیقه نگهداری می شوند.
ساعت های آونگی برای کارکردن باید ثابت باشند. هر گونه حرکت یا شتاب بر حرکت آونگ تأثیر می گذارد و باعث عدم دقت می شود، بنابراین مکانیسم های دیگری را برای استفاده در ساعت های قابل حمل ضروری می کند.
اولین ساعت آونگی در سال 1656 توسط دانشمند و مخترع هلندی کریستیان هویگنس اختراع شد و سال بعد به ثبت رسید.
هویگنس قرارداد ساخت طرح های ساعت خود را با ساعت ساز سالومون کاستر، که در واقع ساعت را ساخته بود، بست. هویگنز از تحقیقات گالیله گالیله در مورد آونگها الهام گرفت که در حدود سال 1602 آغاز شد.
گالیله ویژگی کلیدی را کشف کرد که آونگها را زماندارهای مفید میسازد: همزمانیسم، که به این معنی است که دوره نوسان یک آونگ برای نوسانهایی با اندازههای مختلف تقریباً یکسان است.
گالیله در سال 1637 مکانیزمی را برای پسرش توصیف کرد که میتوانست آونگ را در نوسان نگه دارد، که اولین طراحی ساعت پاندولی نامیده میشود. این تا حدی توسط پسرش در سال 1649 ساخته شد، اما هیچ یک تا پایان آن زنده نماند.
معرفی آونگ، اولین نوسانگر هارمونیک مورد استفاده در زمانسنجی، دقت ساعتها را به شدت افزایش داد، از حدود 15 دقیقه در روز به 15 ثانیه در روز که منجر به گسترش سریع آنها شد، زیرا ساعتهای لبهای و فولیوت موجود بهروز شده بودند.
