بسیاری از افراد بدون بالش مناسب نمی توانند به خواب بروند. ما نه تنها در اتاق خواب، بلکه در هنگام مسافرت نیز به آن نیاز داریم و بالش های کوچک و تزئینی آپارتمان را کاملا تزئین می کنند.
در حال حاضر، در هر خانه ای وجود دارد، در گذشته نشانگر تجمل بود و فقط ثروتمندترین ها توانایی خرید آن را داشتند.
تاریخچه بالش چیست؟
اولین اسناد از بین النهرین و مصر از وجود بالش سنتی لوله ای خبر می دهد. بالش‌هایی به شکل تکیه‌گاه‌های مشخصه در مقبره‌های فراعنه یافت می‌شود، به این معنی که عادت به زیر سر گذاشتن چیزی در هنگام خواب از قبل شناخته شده بود.
با این حال، باید به خاطر داشت که در آن روزها آنها مترادف با نرمی و راحتی نبودند. بیشتر آنها از چوب جامد ساخته شده بودند که به شکل پشت سر ساخته شده بودند.
عملکرد اصلی آنها کمی متفاوت از امروز بود، زیرا در نظر گرفته شده بود که اجازه دهند حشرات هنگام خواب وارد گوش و بینی انسان شوند.
در شکل کمی تزئینی تر، بالش ها نیز در چین ظاهر شدند. در آنجا از چوب، یشم، برنز و حتی چینی ساخته می‌شوند. آنها برای اعضای خانواده سلطنتی در نظر گرفته شده بودند. آنها با تزئینات و اشکال زیبا و بسیار دقیق مشخص می شدند.
چرا در گذشته بالش های سخت ترجیح داده می شد؟ از این گذشته ، حتی در آن زمان نیز دسترسی به مواد کمی دلپذیرتر وجود داشت.
با این حال، اعتقاد بر این بود که بالش های سخت تأثیر خوبی بر سرزندگی، گردش خون دارند و – طبق باورهای آن زمان – اجازه می دهند شیاطین شیطانی را از انسان دور کنند.
شیاطین شیطانی کمتر مورد توجه یونانی‌ها و رومی‌ها بودند که برای راحتی بیشتر از همه ارزش قائل بودند، به همین دلیل است که از مواد نرم مانند بادوام، نی یا پر برای پر کردن بالش خود استفاده می‌کردند.
بنابراین می توان فرض کرد که آنها پیش ساز بالش هایی به شکلی بوده اند که امروزه نیز مورد استفاده قرار می گیرد.
در قرون وسطی، اروپایی‌های طبقه پایین از بالش استفاده نمی‌کردند، و شاید حتی نمی‌دانستند، اما یک لوازم جانبی سر نرم و زیبا که گلدوزی شده بود، نزدیک به اشراف بود. جالب اینجاست که در انگلستان در زمان سلسله تودور، حتی ممنوعیت کامل بالش ممنوع بود.
در قرن های بعد، بالش بدون توجه به وضعیت مادی تقریباً در هر خانه وجود داشت. ظاهر و شکل آن همیشه تکامل یافته است.
برای مثال، مهم‌ترین مشکل بالش‌ها، کپک‌ها و حیوانات موذی بود که در پر کردن بالش‌ها رشد می‌کرد و منجر به بیماری‌های جدی و حتی زباله‌ها می‌شد.
به همین دلیل روبالشی اختراع شد. با گذشت زمان، بالش ها علاوه بر عملکردهای کاربردی خود، فقط برای اهداف تزئینی، به عنوان مثال در کلیساها و بعداً در خانه ها مورد استفاده قرار گرفتند.
