یکی از مهمترین تصمیمات تجاری برای سودآوری و پایداری بلندمدت، مکان است. بسیاری از نگرانی های اولیه زیست محیطی در مورد پرورش میگو پفکی خانگی مربوط به تبدیل زمین های ساحلی و تخریب اکوسیستم ها، به ویژه جنگل های حرا بود .
در سال های اخیر مناطق حرا در تایلند تا حدی از طریق کاشت مجدد و استخدام طبیعی و اجرای مقررات بهبود یافته است به طوری که مزارع جدید میگو ببری بوشهر در مناطق حرا افتتاح نمی شود.
کشاورزان می گویند که از جنگل های حرا نقل مکان کرده اند زیرا هزینه های مدیریت آب و خاک بسیار زیاد بوده است.
اجرای قوانین و سیاست های حفاظت از حرا نیز بدون شک نقش داشته است. دسترسی به آب بدون آلودگی یک عامل کلیدی در انتخاب مکان است .
درگیری با سایر استفاده کنندگان از زمین و آب، از جمله سایر پرورش دهندگان میگو سنگی ، بلکه برنجکاران و ماهیگیران ساحلی، عوامل مرتبط هستند.
در طول گسترش اولیه صنعت در تایلند، فعالیت‌های پرورش میگو خشک شور بین مسئولیت‌های سازمان‌های شیلات و جنگل‌داری قرار می‌گرفت و قوانین و مقررات منطقه‌بندی اغلب نادیده گرفته می‌شد یا معکوس می‌شد . بعداً، اجرای قانون بسیار سخت‌تر شد.
- منابع:
- تبلیغات:
